Machu Picchu

Wij zijn gister vertrokken om 7 uur naar machu Picchu om in twee dagen dit wereldwonder te aanschouwen. Uiteindelijk na een uur wachten vertrokken we en zaten bijna 8 uur in een busje (alles is hier zo ver weg en we leven half in busjes) daarna begonnen wij met wandelen, twee uur door jungle achtig gebied wat voor mij schitterende herinneringen boven haalde en waarin ik Marjolein toch nog een klein beetje wat van deze wereld kon laten zien nu we er niet echt heen kunnen. Daarna kwamen we aan in het dorpje Agua Calientes (warm water) waar we onze gids moesten zoeken. Het tourbureau had gezegd dat we de gids bij de lunch zouden ontmoeten, daarna zou het bij het wandelen zijn, daarna werd het in het dorp. Hier was het totaal onduidelijk en gelukkig vonden we uiteindelijk een plein waar allemaal lokals namen door elkaar riepen om touristen te vinden. Na lang wachten belden we ons tourbureau (gelukkig hadden we hier een nummer van) en hij zou de gids sturen. Dit bleek iemand te zijn die onze namen helemaal niet op zijn lijstje had dus het duurde nog een tijd met heen en weer bellen voor we mee mochten. We kwamen in een goedkoop hostel en moesten daarna heel lang wachten op een mini beetje avondeten, het sloeg alles en we voelde ons enorm slecht behandeld. Onze gids spraken we savonds en ook de plannen voor de volgende dag waren vreemd. Om 10 uur konden we eindelijk slapen na al het lange wachten en om 4 uur stonden we al op. We gingen snel richting de brug op 20 minuten afstand waar we in de rij stonden en ontbeten tot om 5 uur de brug open ging en we onze wandeling in de nacht omhoog naar machu Picchu mochten beginnen. Na een uur trappen lopen met vele andere waren we boven, door de stromende regen waren we inmiddels helemaal nat en stonden al verkleumd voordat we machu Picchu überhaupt in waren. Hiermee hadden we echt pech. Maar na nog een half uur wachten konden we eindelijk met een Engels sprekende gids naar binnen. Hier was het koud en volledig bewolkt bij het uitzichtpunt. Gelukkig na wat uitleg lieten de wolken ons even een glimp zien voor een snelle foto voor alles weer wit was. We hadden leek het wel overal kunnen zijn behalve daar. Marjolein was vooral doorweekt en had het koud tot op het bot, daardoor kregen we helaas maar weinig mee van de werkelijke schoonheid die deze plek in zich kan hebben. Na 2 uur eindigde de tour en zaten we dicht tegen elkaar aan om op te warmen. Gelukkig kon Marjolein nog een paar iets drogere kleren aan doen en werd ze ietsjes warmer. We wilden eerst zo snel mogelijk afdalen en thee kopen om op te warmen naast een kachel maar het regende en we wachtten. Na een uur besloten we toch huayna Picchu te beklimmen en door het klimmen kregen we het gelukkig weer warm. Marjolein was weer de oude en we genoten zelfs van de ongelofelijk steile en prachtige klim waarin de wolken soms wat bergen onthulde of de afgrond toonde. Na een trap bijna recht omhoog kwamen we aan op de top waar we even echt konden genieten om Machu Picchu te zien. We waren getuigen dat iemand op zijn knieën ging hier en klapten voor het gelukkige stel. We daalden af, gingen snel terug door een mooi deel van Machu Picchu maar moesten afdalen om de bus van 3 uur te halen. Naar beneden ging het erg soepel en waren we sneller dan gedacht. Daarna kwam echter de wandeling terug langs het spoor zoals we gister ook gelopen hadden. Ruim twee uur over losliggende steentjes wat het wandelen zwaar maakte. Uiteindelijk redden we het om net na 3 met een zakje chips in ons hand en wat broodjes aan te komen bij de bussen. Hier leek alles goed, maar Peru bewees weer eens een totale chaos te zijn. We moesten een uur wachten zeiden ze en dat werden er twee. Daarna was het vechten voor een plekje in de bus waar mensen geld gingen bieden voor een plekje die eigenlijk voor iemand anders was. We vertrokkenom 5, aten savonds langs de weg bij een burgertent en kochten koekjes in. Het bleek namelijk gesneeuwd te hebben en het kon lang gaan duren. Niet veel later kwamen we in een file en al snel zaten we in de sneeuw, de weg was spiegelglad en veel auto’s stonden stil en konden niet verder. De hele nacht van 9 tot 6 deden we over de pas in de sneeuw en moesten we dicht tegen elkaar aan kruipen om het niet ijskoud te krijgen. Soms sliepen we even maar meestal was het te koud. Eindelijk kwamen we uit de sneeuw en konden we onze nog drie uur durende terugweg afmaken. Gelukkig starte het busje wel elke keer nadat het uitviel en kwamen we uiteindelijk ruim 12 uur later aan in cusco. We missen onze dagtour vandaag daardoor maar hebben nu toch tijd nodig om uit te rusten.
Tot hier het ‘goede’ nieuws van ons over Machu Picchu. Liefst David en Marjolein